Ja!
Er is een interessant verschil tussen hoe risico's vaak worden benaderd in een onderzoekslaboratorium waar veel gegevens worden verwerkt en in een chemisch laboratorium. Veel mensen die met data werken, lopen regelmatig tegen problemen aan, zoals het niet snel kunnen vinden van data of het niet exact kunnen reproduceren van resultaten, maar denken ze vaak dat deze problemen een integraal gevolg zijn van het werken met grote hoeveelheden data en herkennen ze deze problemen niet als problemen met de datamanagementpraktijk en -voorbereiding. Het equivalent in een chemisch laboratorium zou zijn dat onderzoekers denken dat dagelijkse branden en explosies van nature horen bij het werken met chemische verbindingen, in plaats van deze te erkennen als een gevolg van slechte laboratoriumpraktijken en slechte voorbereiding.
Ook is er weerstand tegen de invoering van een datamanagementspecialisme omdat veel onderzoekers denken dat datamanagement relatief eenvoudig is. Iedereen heeft thuis een computer en velen houden fotobibliotheken bij. Deze ervaring vertaalt zich echter niet direct in het kunnen werken met grote hoeveelheden data in een lab:
- Gegevens in het lab zijn vaak 1-3 ordes van grootte groter dan een fotobibliotheek thuis. Een onderhoudsklus die een uur kost voor fotobibliotheek zou zich vertalen in meer dan 6 maanden werk in een groot data-intensief project. Hierdoor is er echt behoefte aan andere benaderingen.
- Gegevens in een fotobibliotheek bestaan uit JPG-bestanden en misschien RAW-bestanden, en deze bestanden hebben eenvoudige 1-op-1-relaties. In het lab zijn er veel meer verschillende soorten data en de relaties zijn veel complexer.
- Een fotobibliotheek wordt meestal door één persoon onderhouden. In het lab wordt door verschillende mensen aan dezelfde data gewerkt, en ze moeten allemaal op de hoogte zijn van alles wat de anderen doen.
En inderdaad, zelfs in een fototheek thuis kan men niet altijd even snel vinden wat men zoekt.